Over mij
Inge Driezen (1971)
Al van jongs af aan was ik enorm geboeid door de mens in al zijn facetten. Hoe zit het met onze fysieke en geestelijke
gezondheid en hoe beïnvloeden die elkaar? Waarom zijn we wie we zijn en doen we wat we doen? In deze zoektocht heb
ik heel wat opleidingen, workshops ed. gevolgd. Eerst en vooral om mezelf te doorgronden en meer in balans te komen,
daarnaast met het verlangen om ooit mijn medemens daarin te kunnen ondersteunen en begeleiden.
In 2005 gebeurde er iets wat mijn leven op dat vlak een duidelijke richting heeft gegeven. Halverwege mijn opleiding
natuurgeneeskunde werd onverwachts mijn zoon geboren na 27 weken zwangerschap. Amper levensvatbaar, met heel
wat complicaties tot gevolg.
Mijn leven werd op dat moment volledig op 'hold' gezet. Ik kwam terecht in een emotionele rollercoaster en had geen
enkele houvast meer. Het waren zware en spannende tijden, maar ook met mooie momenten, hoopvol en leerzaam...
zo bleek achteraf.
Toen mijn zoontje het ziekenhuis mocht verlaten raadde de kinderarts ons Bobath-therapie aan ter ondersteuning van zijn
psycho-motorische ontwikkeling. Ik begreep achteraf dat er bij hem een aantal primaire reflexen nog niet waren ontwikkeld
en dat dat problemen zou geven in zijn ontwikkeling. Via de kiné heb ik toen een voordracht bijgewoond hieromtrent.
Ik hoorde voor het eerst welke reflexen er zijn, welke functie ze hebben en welke problemen kinderen ondervinden als de
ze niet onder controle komen én wat je als ouder vooral niet moet verwachten van je kind. Ik begreep toen dat het enige
wat je kon doen ter ondersteuning van de ontwikkeling van je kind was dagelijks samen specifieke oefeningen doen en dit
voor onbepaalde tijd. Al bij al een boeiend gegeven, maar aangezien mijn zoon nog te jong en te kwetsbaar was voor
oefeningen bleef ik een beetje op mijn honger zitten.
Met de nodige ondersteuning van kiné (Bobath), osteopathie (KISS-syndroom) en logopedie ontwikkelde hij zich - wel met
een enorme vertraging - als een vrolijke peuter. Hij bleef eg kwetsbaar en je voelde duidelijk dat er onderliggend iets niet
was zoals het hoorde te zijn. In 2008 kwam er nog een dochter bij, die het met één maand te vroeg iets beter geregeld
had. Alle cursussen en opleidingen die daarna volgden (ADHD, hoogsensitiviteit, Body Drum Release, ...) waren vooral
gericht op de ondersteuning van de kinderen.
In 2013 kwam ik via via weer in contact met de primaire reflexen. Geen toeval leek mij.. Deze keer kwam ik terecht op de
website van Margaret Mulder en begreep toen pas echt hoe belangrijk primaire reflexen zijn voor je bewegingssysteem en je
algehele ontwikkeling, maar ook hoe belangrijk het is dat ze op een correcte manier geïnhibeerd worden. Margaret Mulder
heeft een techniek ontwikkeld om reflexen die niet op een natuurlijke manier onder controle zijn gekomen alsnog te inhiberen.
En dit in een beperkt aantal behandelingen en zonder eindeloze oefeningen, maar wel érg efficiënt.
Zowel mijn kinderen als ikzelf hebben enorm veel baat gehad bij de reflex-integratie (hierover later meer). Van daaruit ben
ik zelf met veel enthousiasme gestart met de eerstvolgende opleiding. Sinds begin 2015 begeleid ik zowel kinderen als
volwassenen doorheen het inhibitie-traject, en dit met opmerkelijke resultaten. Ontzettend fijn en dankbaar werk..
Als je op deze website terecht bent gekomen heeft dat een reden. Wat jouw verhaal ook is, ik zou het fijn vinden om jou te
mogen begeleiden naar een betere balans zowel fysiek, mentaal als emotioneel.
Het integratie-traject op zich is geen wondermiddel dat álles voor je oplost, je hebt ook je eigen stuk te doen, maar samen
komen we al een heel end.
Na het traject wordt ook duidelijk of er nog problemen of stoornissen achterblijven die niet reflex-gebonden zijn. Dit kan dan
gericht aangepakt worden, hetzij met een stress-release of een andere therapie.
Heb je nog specifieke vragen? Bel of mail gerust voor een vrijblijvend gesprek.
Tot later..
Inge Driezen