Over mij

 
      Inge Driezen (1971) 
 
 
        Al van jongs af aan was ik enorm geboeid door de mens in al zijn facetten.  Hoe zit het met onze fysieke en geestelijke
        gezondheid en hoe beïnvloeden die elkaar? Waarom zijn we wie we zijn en doen we wat we doen? In deze zoektocht heb
        ik heel wat opleidingen, workshops ed. gevolgd.  Eerst en vooral om mezelf te doorgronden en meer in balans te komen,
        daarnaast met het verlangen om ooit mijn medemens daarin te kunnen ondersteunen en begeleiden. 
 
        In 2005 gebeurde er iets wat mijn leven op dat vlak een duidelijke richting heeft gegeven.  Halverwege mijn opleiding     
        natuurgeneeskunde werd onverwachts mijn zoon geboren na 27 weken zwangerschap.  Amper levensvatbaar, met heel
        wat complicaties tot gevolg. 
        Mijn leven werd op dat moment volledig op 'hold' gezet.  Ik kwam terecht in een emotionele rollercoaster en had geen
        enkele houvast meer.  Het waren zware en spannende tijden, maar ook met mooie momenten, hoopvol en leerzaam...
        zo bleek achteraf. 
 
        Toen mijn zoontje het ziekenhuis mocht verlaten raadde de kinderarts ons Bobath-therapie aan ter ondersteuning van zijn
        psycho-motorische ontwikkeling.  Ik begreep achteraf dat er bij hem een aantal primaire reflexen nog niet waren ontwikkeld
        en dat dat problemen zou geven in zijn ontwikkeling. Via de kiné heb ik toen een voordracht bijgewoond hieromtrent.
        Ik hoorde voor het eerst welke reflexen er zijn, welke functie ze hebben en welke problemen kinderen ondervinden als de
        ze niet onder controle komen én wat je als ouder vooral niet moet verwachten van je kind.  Ik begreep toen dat het enige
        wat je kon doen ter ondersteuning van de ontwikkeling van je kind was dagelijks samen specifieke oefeningen doen en dit
        voor onbepaalde tijd.  Al bij al een boeiend gegeven, maar aangezien mijn zoon nog te jong en te kwetsbaar was voor 
        oefeningen bleef ik een beetje op mijn honger zitten. 
        Met de nodige ondersteuning van kiné (Bobath), osteopathie (KISS-syndroom) en logopedie ontwikkelde hij zich - wel met
        een enorme vertraging - als een vrolijke peuter.  Hij bleef eg kwetsbaar en je voelde duidelijk dat er onderliggend iets niet
        was zoals het hoorde te zijn.  In 2008 kwam er nog een dochter bij, die het met één maand te vroeg iets beter geregeld
        had.  Alle cursussen en opleidingen die daarna volgden (ADHD, hoogsensitiviteit, Body Drum Release, ...) waren vooral
        gericht op de ondersteuning van de kinderen. 
 
        In 2013 kwam ik via via weer in contact met de primaire reflexen.  Geen toeval leek mij.. Deze keer kwam ik terecht op de
        website van Margaret Mulder en begreep toen pas echt hoe belangrijk primaire reflexen zijn voor je bewegingssysteem en je
        algehele ontwikkeling, maar ook hoe belangrijk het is dat ze op een correcte manier geïnhibeerd worden.  Margaret Mulder
        heeft een techniek ontwikkeld om reflexen die niet op een natuurlijke manier onder controle zijn gekomen alsnog te inhiberen. 
        En dit in een beperkt aantal behandelingen en zonder eindeloze oefeningen, maar wel érg efficiënt. 
        Zowel mijn kinderen als ikzelf hebben enorm veel baat gehad bij de reflex-integratie (hierover later meer).  Van daaruit ben
        ik zelf met veel enthousiasme gestart met de eerstvolgende opleiding.  Sinds begin 2015 begeleid ik zowel kinderen als
        volwassenen doorheen het inhibitie-traject, en dit met opmerkelijke resultaten.  Ontzettend fijn en dankbaar werk..
 
        Als je op deze website terecht bent gekomen heeft dat een reden.  Wat jouw verhaal ook is, ik zou het fijn vinden om jou te
        mogen begeleiden naar een betere balans zowel fysiek, mentaal als emotioneel. 
 
        Het integratie-traject op zich is geen wondermiddel dat álles voor je oplost, je hebt ook je eigen stuk te doen, maar samen
        komen we al een heel end.   
        Na het traject wordt ook duidelijk of er nog problemen of stoornissen achterblijven die niet reflex-gebonden zijn.  Dit kan dan
        gericht aangepakt worden, hetzij met een stress-release of een andere therapie.
 
        Heb je nog specifieke vragen? Bel of mail gerust voor een vrijblijvend gesprek.
                  
        Tot later..  
 
        Inge Driezen