Tonische labyrinthreflex (TLR)

           Bij de Tonisch Labyrint Reflex (TLR) wil het lichaam naar voren in elkaar zakken wanneer het hoofd gebogen wordt. 
           De armen, benen en rug willen strekken wanneer het hoofd naar achter buigt.  Een kind met een ongeremde TLR 
           zal bijgevolg niet goed kunnen kruipen.
 
           Een ongeremde TLR veroorzaakt problemen met de balans en de verdeling van de spiertonus in het hele lichaam. 
           Bewegingen van het hoofd beïnvloeden de spiertonus.  Het lichaam kan moeilijk de spiertonus direct aanpassen aan
           de beweging, waardoor het evenwichtscentrum in de war raakt.  Hierdoor is het moeilijk om te focussen met de ogen.
           Het ruimtelijke en het richtingsgevoel worden bemoeilijkt en het is moeilijk om richting, diepte en afstand goed in te
           schatten.  Er kunnen ook problemen zijn bij het voelen van de zwaartekracht.  Een kind met een ongeremde TLR kan 
           zich doorgaans moeilijk oriënteren in de ruimte, aangezien hij niet goed weet waar hij zich in de ruimte bevindt. 
           Informatie via de ogen, over waar men in de ruimte is, is onbetrouwbaar.  Het is moeilijk om links, rechts, boven onder,
           achter en voor te onderscheiden.  Dit uit zich soms op school in de vorm van schrijven in spiegelbeeld.  Het gebrek aan
           oriëntatievermogen en het ontbreken van een referentiepunt geldt ook voor tijd.  Tijd wordt een loos begrip.  Men zal 
           veel moeite hebben om iets binnen een bepaalde tijd af te hebben, of om op tijd te komen. 
 
           Een lichaam met een ongeremde TLR wiebelt van voor naar achter onder invloed van de hoofdbewegingen.  Om dat 
           tegen te gaan compenseert het lichaam door verstarring.  Men gaat de schouders voorovergebogen vastzetten, of juist 
           (te sterk) achterover gestrekt.  Dit resulteert in rugklachten, spierkrampen en afvalstoffen die moeilijk afgevoerd kunnen
           worden.  Bovendien kost die houding en het compenseren veel inspanning, wat leidt tot vermoeidheid. 
 
           Een ongeremde TLR en de daardoor gebrekkige beheersing van de spieren kan onbewust het gevoel geven dat het hoofd
           los aan de romp zit.  Dit kan met (doods-)angsten gepaard gaan.  Kinderen met een ongeremde TLR kunnen dan ook erg
           angstig zijn, zonder aanwijsbare reden.  
 

             Kenmerken 

               - Problemen met zicht.  Slecht kunnen focussen met de ogen.  Moeite met overschrijven van informatie van het
                 schoolbord.  Soms wordt (onnodig een bril voorgeschreven, of wordt het kind dichter bij het schoolbord gezet 
               - Wagenziekte
               - Moeite met zwemmen 
               - Hoogtevrees, juist ook bij het naar boven gaan.  Een hekel hebben aan open trappen en open bruggen 
               - Moeite hebben met, of een hekel hebben aan sporten in het algemeen
               - Angsten, doodsangst 
               - Een slechte (gebogen) houding.  Verkramping in een naar voren gebogen houding.  Schouders zakken steeds
                 meer naar voor bij langer staan
               - Rugklachten door verkramping of verstarring 
               - Vaak op de tenen of de voorvoet lopen en staan 
               - Niet kunnen kruipen, wel tijgeren
               - Problemen met de balans en de spiertonus door het hele lichaam.  Een slecht evenwicht 
               - Gebrek aan richtingsgevoel en moeite met het inschatten van diepte, afstand en snelheid
               - Duizeligheid bij het naar boven kijken 
               - Slecht tijdsbesef.  Vaak te laat komen, moeite met het nakomen van tijdsafspraken